Loading...
Loading...
In de afgelopen jaren zijn er een paar momenten geweest die mij hebben stilgezet bij de vraag wie ik ben, wat ik doe – en waarom. Dat zijn persoonlijke en kwetsbare momenten geweest: een periode van burn-out, het van dichtbij meemaken van ziekte, maar ook situaties waarop ik gedwongen werd mijn eigen drijfveren te onderzoeken. Het aangaan van de zoektocht naar het antwoord op die vragen is kwetsbaar, maar ook uitdagend en ontzettend verrijkend.
Dat geldt niet alleen voor mensen, maar ook voor organisaties. Ook daar zijn er van tijd tot tijd externe of interne aanleidingen die kunnen aanzetten tot zelfonderzoek – en tot innovatie. Ook daarbij staan vragen centraal als: waarom doen we wat we doen? Wat is het doel en over wie gaat dat? Zijn er misschien ook andere manieren om dat doel te bereiken? Ik ben elke dag dankbaar dat ik me met deze – en andere vragen – mag bezighouden, en dat ik dat kan doen samen met bedrijven, overheden en andere partijen die gedreven worden door diezelfde wens.
Als kind heb ik van dichtbij meegemaakt wat het met iemand doet om geen werk te hebben, maar wel dolgraag aan de slag te gaan. De kans krijgen om jezelf in de maatschappij neer te zetten, om zinvol bezig te zijn en om voor jezelf en je gezin te kunnen zorgen: dat is zó ontzettend belangrijk. Met mijn werk wil ik eraan bijdragen dat meer mensen die kans krijgen. Of dat nu gaat om een Nederlandse bijstandsgerechtigde, een jongere in Gambia of een vrouw in ruraal India.
Ik houd van verandering, en werk graag aan verschillende projecten naast en na elkaar. In die projecten zit veel variatie, maar de rode draad is altijd hetzelfde: kansen van mensen helpen vergroten, mensen weer in hun kracht zetten en obstakels die tussen mensen en hun kansen op meedoen in staan uit de weg ruimen.
Bij Optimalistic heb ik collega’s gevonden net als ik die energie halen uit het verbeteren van dingen die niet goed lopen. We kijken graag verder dan de regels en maken het perspectief van de mensen waar beleid voor gemaakt wordt, leidend in innovaties. Voor mij betekent dat concreet dat ik in mijn werk zoveel mogelijk rechtstreeks samenwerk met de doelgroepen waarvoor (en dus, waarmee) we projecten ontwikkelen. Ik ben er namelijk van overtuigd dat dat de kern moet zijn van daadwerkelijk dienst verlenend bezig zijn. Niet over, maar mét mensen praten. En vanuit daaruit stappen zetten die iedereen verder brengen.
Ik ben Joke Hansum, masterstudent International Development Studies. Sinds de zomer van 2020 heb ik me mogen aansluiten bij Optimalistic en mee mogen werken aan verschillende projecten rondom sociale zekerheid en uitkeringen. Een jaar geleden dacht ik dat het in Nederland allemaal wel soepel liep en goed geregeld was, maar hoe meer gesprekken ik voerde met allerlei mensen, hoe meer het werk van Optimalistic me raakte. Nederland is een prachtig land, en theoretisch gezien is ons welvaartssysteem ook goed geregeld, maar in de praktijk zag ik veel stress, spanning en angst. Het heeft me doen realiseren dat ook ik zelf niet eens zo ver af sta van deze mensen.
Het werk bij Optimalistic heeft mijn blik verzacht voor beide, de mensen voor en achter de balie. Er blijkt weinig zwart-wit te zijn, en échte oplossingen vereisen meer luisteren dan praten, kijkend naar het proces, de uitkomsten en de bijwerkingen. Ik ben dankbaar dat ik binnen deze context mag leren en groeien en boven al m’n steentje bij mag dragen.
