‘Schrijf maar over mij’, zei mijn tienerdochter toen ik vorige week tijdens het avondeten vroeg waar ik over zou schrijven. Ik moest eerst lachen en wilde haar suggestie met een grapje afdoen, maar toen bedacht ik me en vroeg: ‘waarom? Wat moeten alle lezers van de krant over jou weten?’ Ze dacht even na voor ze antwoordde: ‘hoe het echt met mij gaat en hoe erg corona voor mij is wordt door iedereen vergeten. Ik zit thuis en ik zie niemand, de volwassenen bepalen wat er mag en wat niet, ik heb nergens meer iets over te zeggen.’
Artikel gepubliceerd op 13 juni 2020 in het Nederlands Dagblad. Lees hier verder.
